„Profesor Kazimierz Bielenin – Wiedza, pracowitość, skromność – to atrybuty wielkości” – to tytuł ekspozycji przygotowanej przez nauczycielki – Renatę Wanat, Wiolettę Dąbrowską-Hernas i Marię Grzywę. Powstała w ramach realizacji projektu historycznego „Usłyszeć zapomniane głosy – losy mieszkańców ziemi oświęcimskiej w I połowie XX w.”, koordynowanego przez
Muzeum Pamięci Mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej.
W uroczystym otwarciu wystawy udział wziął Burmistrz Radosław Szot. Zwracając się do zebranych Burmistrz przypomniał pamiątkowy wpis profesora K. Bielenina do „Księgi Honorowych Obywateli Gminy Brzeszcze”, wykonany podczas sesji Rady Miejskiej w Brzeszczach we wrześniu 2008 roku z okazji nadania tytułu:
Poczucie tożsamości narodowej
dbałość o spuściznę przodków
zwyczaje tradycje
To pewna droga do przyszłości
chroniąca przez kryzysem
prowadzącym do unicestwienia.
Podstawa do tworzenia
zdrowego społeczeństwa
i trwania Narodu.
/AD 2008/
Burmistrz podkreślił, że prezentowana wystawa, cieszący się zaintresowaniem uczniów konkurs wiedzy o patronie, to namacalny dowód dbałości o spuściznę przodków, pielęgnowanie tożsamości narodowej, dziedzictwa lokalnego. Realizacja w praktyce swoistego „testamentu” profesora.
(fot.
Muzeum Archeologiczne w Krakowie - KLIKNIJ)
prof. Kazimierz Bielenin - wybitny uczony, zasłużony badacz hutnictwa świętokrzyskiego, autor licznych prac naukowych, wieloletni pracownik i wicedyrektor Muzeum Archeologicznego w Krakowie.
Urodził się 29 stycznia 1923 roku Brzeszczach. Jego rodzice, Stefania i Kazimierz mieszkali w domu nr 194, znajdującym obecnie przy ulicy Reja 8, gdzie mieścił się także Urząd Gminy Brzeszcze. Ojciec przed wybuchem wojny sprawował urząd Naczelnika Gminy Brzeszcze.
W roku 1935 ukończył siedmioklasową Szkołę Powszechną w Brzeszczach, a naukę kontynuował w pobliskim Gimnazjum w Oświęcimiu, gdzie w 1939 r. zdał małą maturę. Wybuch II wojny światowej przerwał na pięć lat jego dalszą edukację.
Wiosną 1940 r. został aresztowany w ramach akcji hitlerowskiej skierowanej przeciwko inteligencji polskiej i wraz 30 Brzeszczanami skierowany do KL Mauthausen. Ostatecznie, 17- letni wówczas młody człowiek wraz z pięcioma więźniami został zwolniony z dalszego transportu.
Od stycznia 1941 r. pracował, jako młodszy górnik, później pomocnik maszynisty w hali maszyn kopalni „Brzeszcze”, a następnie w kopalni „Jawiszowice”. Do końca wojny ukrywał się przed kolejnymi aresztowaniami w pobliskim Osieku.
Egzamin maturalny zdał w lipcu 1945 roku tuż po zakończeniu wojny w Prywatnym Koedukacyjnym Liceum i Gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu. W tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Humanistycznym. Swoją edukację rozpoczął jako student historii sztuki, ale jego przeznaczeniem była archeologia, z którą związał swoje całe przyszłe życie.
W 1952 roku uzyskał tytuł magistra historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1963 roku doktoryzował się na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już od 1950 roku był pracownikiem Muzeum Archeologicznego w Krakowie początkowo, jako asystent, a później kustosz. W latach 1967 - 1993 pełnił funkcję wicedyrektora. W roku 1998 uzyskał tytuł Profesora Nadzwyczajnego Nauk Humanistycznych.
W latach 50-tych wspólnie z prof. Mieczysławem Radwanem rozpoczął prace archeologiczne i badania metalurgiczne w Górach Świętokrzyskich, których plonem było odkrycie starożytnego centrum górnictwa i hutnictwa żelaza na ziemiach polskich - dymarek w Górach Świętokrzyskich. Był współtwórcą Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego im. M. Radwana w Nowej Słupi oraz imprezy popularno - naukowej "Dymarki Świętokrzyskie", za co Gmina Nowa Słupia nadała mu tytuł Honorowego Obywatela.
Prowadził badania archeologiczne w Niemczech i Austrii. Jest uznanym światowym autorytetem w dziedzinie pradziejowego hutnictwa. Organizował międzynarodowe sympozja naukowe, wystawy archeologiczne. Był autorem ponad 200 prac i artykułów naukowych.
W swojej działalności nie zamykał się w badaniach archeologicznych. Był członkiem Klubu Myśli dla Polski, Stowarzyszenia Miłośników Tradycji Mazurka Dąbrowskiego i wielu innych.
Wielokrotnie nagradzany za swoją działalność - między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1998 roku International Biographical Centre Cambridge England ogłosiło Profesora człowiekiem roku (Man of the Year 1997/1998).
Wkład profesora w tworzenie dziedzictwa kulturowego Brzeszcz
Po przejściu na emeryturę aktywność naukowa i społeczna profesora nie osłabła. Od 2002 roku współpracował ze Stowarzyszeniem na rzecz Gminy Brzeszcze „BRZOST”, z kórym organizował liczne spotkania i prelekcje edukacyjne.
Od 2003 na zaproszenie Burmistrza Brzeszcz był członkiem kapituły przyznającej "Brzeszczańskie Oskardy".
W 2005 roku profesor Bielenin rozpoczął prace badawcze i poszukiwania dzwonów z legendarnego kościółka św. Otylii w Brzeszczach. Dzięki jego konsekwencji w maju 2008 roku średniowieczny dzwon, odnaleziony w kościele św. Brygidy w Wiesbaden- Bierstadt, powrócił do brzeszczańskiego kościoła św. Urbana w Brzeszczach. Urzeczywistnił tym samym legendę kościoła św. Otylii, Z historią tego wydarzenia można dokładni zapoznać się w książce profesora
„Dwa dzwony kościoła św. Otylii w Brzeszczach legenda czy rzeczywistość" - KLIKNIJ
8 listopada 2007 roku prof. Kazimierz Bielenin otrzymał tytuł honorowego Obywatela Gminy Brzeszcze, jako brzeszczanin, miłośnik swego miejsca urodzenia i wychowania, zaangażowany w odkrywanie i poznawanie dziedzictwa kulturowego Gminy Brzeszcze. Jest autorytetem dla wielu mieszkańców Gminy Brzeszcze, jako przykład człowieka, który swoją sławę zawdzięcza wytężonej i systematycznej pracy.
Od kwietnia 2009 roku Powiatowy Zespół nr 6 Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Brzeszczach nosi imię profesora Kazimierza Bielenina, a On sam wielokrotnie był honorowym gościem w szkole z okazji różnych uroczystości.
źródło:
Powiatowy Zespół nr 6 Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Brzeszczach
zdjęcia:
Starostwo Powiatowe w Oświęcimiu